دوستان شرح پریشانی من گوش کنید قصه ی بی سامانی من گوش کنید.
ای کاش می شد تو زندگی یه دره شاد بود . ای کاش می شد خندید. خندیدن یک نعمت است که در تنهایی هایم از آن محرومم. باور کنید دوستان در این دنیا هر چیز که فکرش را بکنید دروغی بیش نیست و پوچ است .زندگی مرگ تدریجی است... .
نظرات شما عزیزان:
|