هر روز صبح که از خواب پا می شم با اخبار جور واجوری مواجه می شم که مثلا تو فلان کشور چه اتفاقی افتاده یا مثلا کجا جنگ شده واقعا چقدر از این اخبار درسته منظورم اینه که به خاطر مسائل انسانی یا ملیه نه به خاطر قدرت طلبی یک عده یادمه که یه جا میخوندم که دروغ در تاریخ سابقه ای به اندازه ی خود تاریخ داره واقعا هم حرف راستیه مثلا من خودم یا خیلی از جوونای دیگه اطلاعات درستی درباره ی وقایع بزرگ نداریم مثلا واقعه ی هلوکاست . هر حکومتی در هرجای جهان سعی میکنه تا خوبی های خودش رو برجسته کنه و بدی هاش رو بپوشونه و در مورد حکومت های گذشته مطالب غیر واقعی بد رو برجسته کنه این ها رو برای این گفتم که بگم مثلا من که می خوام در مورد یه واقعه مثل هلوکاست تحقیق کنم در ایران با یک نوع ودر اروپا و آمریکا با یک نوع دیگه ودر عین حال در روسیه با یک نوع متفاوت از اطلاعات رو برو میشم ولی کدومشون راست میگن؟ کتاب های یکسان در کشور های مختلف هم حتی باهم تفاوت دارند .این فقط یک نمونه بود واز این مسائل تو این دنیا خیلی زیاده تا حالا حکومتی ندیدم در هیچ جای این دنیا که حقیقت رو همونجوری که هست نشون بده و به نوعی می خوان که به سود خودشون اون رو نشون بدهند حالا تکلیف ما چیه ؟ یه روز داشتم رادیو گوش می دادنم یک خانومه که از کانادا تماس گرفته بود در مورد جامعه مرد سالار ایران می گفت اگر ما مادر ها پسرهامون رو طوری تربیت کنیم که مرد  و زن رو یک جور ببینند و بین مادر و پدرشون فرقی نذارند و به ما {زنان} پایین تر از مرد ها نگاه نکنند این مسایل پیش نمی یاد و جامعه به این سمتی که هست پیش نمی ره من سنگ زنهارا به سینه نمی زنم . حرف من اینه که اگر مادر و پدر ها با اگاهی کامل از مسائل انسانی بچه بزرگ کنند به نفع کل بشریته  واین جاست که ارزش حرف معلم پرورشی روشنفکرم رو در سال دوم دبیرستان می فهمم که می گفت در کشور های متمدن انسانها وقتی می خوان بچه دار بشن قبلش کتاب های مختفی رو می خونند که بفهمنند که اصلا تحویل دادن یک انسان به جامعه چه مسئولیت بزرگیه از جمله کتاب امیلی از جان جاک روسو که در این کتاب امیلی پسر خیالی نویسنده است و گفته که مثلا اگر امیلی دروغ گفت با هاش چه جوری رفتار کنم یا اگر دزدی کرد با هاش چه جوری رفتار کنم که از اشتباهات زندگیش درس بگیره و انسان درستی رو به جامعه تحویل بدم که جامعه ی درستی مثل اونی که سقراط گفته رو داشته باشیم در ضمن در انتها  خوام در مورد معلم پرورشی سال دومم بگم که این مرد واقعا انسان روشنفکری بود نه این که  بیاد مثل بقیه معلم پرورشی ها چه می دونم اصول یا فروع دین رو یاد بده  . هیچ چیزی از اسلام وهیچ دین دیگه ای نمیگفت اما در عوض  اون اومد از تاریخ اروپا و انسان های بزرگ تاریخ و انقلاب های بزرگ دنیا نظیر انقلاب کبیر فرانسه و ...برامون صحبت می کرد و   واقعا من رو با اصول جدید جامعه پیشرفته  آشنا کرد و فکرم رو همه جوره با مسائل و مشکلاتی که اروپا برای رسیدن به اینجا تحمل کرد آشنا کرد و اصول جدید انسانیت در قرن حاضر رو نه فقط به من بلکه به همه ی ما یاد داد ولی متاسفانه بیشتر بچه های کلاس ایشان رو بسیار مسخره می کردند و من فهمیده بودم که اینها چه کلاسی رو از دست دادند.اما ایشون تاثیر بسیار زیادی روی نحوه ی تفکر من نسبت به دنیا و زندگی گذاشت.

  فصل پاییز فصل مورد علاقه ی منه . می خوام براتون شعری از پاییز بگم ولی قبل از اون به معرفی شاعر این شعر یعنی مهدی اخوان ثالث می پردازم .

امروز که دیدم بچه ها برام نظر گذاشتن خیلی خوشحال شدم و درسته من امسال می خواهم حسابی درس بخونم . تازه روش درس خوندن رو یاد گرفتم به قول بچه ها بی خیال .خیلی به گیتار و کامپیوتر علاقه دارم وحتما تو کلاساش شرکت می کنم وتا آخر ادامه میدم .

امروز که نتیجه ی دانشگاه آزاد رو دیدم دو تا انتخاب اولم که مهندسی معماری بود رو قبول نشده بودم ولی فیزیک دانشگاه ازاد کرج قبول شده بودم به هر حال من که نمی خوام برم دانشگاه آزاد و فقط برای خود آزمایی شرکت کرده بودم ولی به هر حال سال دیگه که کنکور سراسری  شوخی یا ازمایشی  نیست امیدوارم در طول سال بتونم خوب بخونم وجبران کنم چون تو تابستون که خوب درس نخوندم و در کشوری که ارزش آدم ها به مدرکه بتونم یه مدرک خوبی بگیرم . الان هرجا میری می گن کنکور چه خبر ؟ من یه پشت کنکوری ام که تو فامیلام یکی دوتا رقیب سرسخت دارم که میدونم اگر اونا یه رشته ای بهتر از من قبول بشن دیگه هیچکس واسه من تره هم خورد نمیکنه و صددر صد می دونم که آدم های حراف و کم عقل شروع می کنند به مسخره کردن و کاری ندارند که اطرافشون چه خبره فقط می خوان یک عده رو که باهاشون مشکل دارند مسخره کنند و واسه یک عده هم چاپلوسی کنند تا شاید از این طریق یک روزی به منافعشون برسند چون خودشون که نمی تونند کاری کنند به هر حال به قول معلم هندسه ی امسالم بگذریم و بگذریم. از کنکور می گفتم به کجا رسیدم در انتها واسه ی همه ی دانش آموزها ودانشجو ها آرزوی موفقیت دارم و ازشون می خواهم که به حرف های نادرست هیچ کس توجهی نکنند وبا اراده وصبر قله های موفقیت رو فتح کنند تا بتوانند اتوپیا یا شهر نیکان سقراط رو تشکیل بدهند.